به آیاتی که امروز در نظر داریم که اینا ما رو تشویق می کنند و به ایک از سمرات روح فکر می کنیم و ایک از شباهد سمرات روح مسیح این از که محبته کسی که واقعاً مسیحی شده این محبت درش دیده می شه. اما امروز به این موضوع فکر نمی کنیم، بلکه به یکی از اون نوع سمری روح فکر می کنیم که در حال مسیحی واقعی باید باشه. غلاطیان فصل پنج که به آیات روح اشاره میکنه. اما سمره روح محبت، خوشی، سلامتی، سب، مهربانی، نیکویی، ایمان، تبازو و پریزگاری است. سمره روح بردباری هست یا سب که اینو ما در رساله دومه بترست میخونیم که در مورد وعده خداوند که تغییر نمیکنه. چون نمیخواد که کسی هلاک کردند بلکه همه به توبه گرایند. من بیادار وقتی که در مدرسه بودم و زبان انگلیسی رو مطالعه میکردم ایشون یک مسئله میزد که من بیادم بنده. میگفت، علمی که پشت کلام هست و این که اون واجه ها از کجا اومدن و دیچه نیه چه معناه میده به ضرورت نمیگه معناه اون واجه چه هست. به امین مناسد این واجه بردباری و یا سبر، ما حالا باید ببینیم که کتاب مقدس چگونه این واجه، یعنی واجه سبر و بردباری رو چگونه توصیف میکنه؟ در رساله دوم پتروس فصل 3 آینو چونی میخونیم خداوند در وعده خود تاخیر نمی نماید چنون که بعضی تاخیر می بندارن بلکه بر ما تحمل می نماد با سبر و بردباری چونی میخواد کسی حلاق گردن بلکه همه برگذیدگان به طوبه گردن ببینجی من میخوام در مورد سبر و بولباری فکر کنم در بین اعزای کلیسا یکی از سمرات جول قدس اینا خصوصیات بشری نیست که به شکلی وقتی که ما مسیحی میشیم اینا فزونی یا بد ممکنه بگید کسی فردی از که محبت درشه و وقتی که مسیحی بشه این محبتش بیشتر میشه. نه دوست عزیز، این حقیقت نداره. این سمرات روح که در اینجا پیان شده در قلاتیان فصل پنج به کسانی که روح مسیحی روح ندارن تعلق ندار. پس اگر به محبت فکر کنیم که از این مثال ها هست، از سمرات روح هست، میتونیم ما به محبت فکر کنیم. و این محبت در خدای زنده اصحاست خدای زنده واقعی خدای تسلیست خدایی که به ما مسیحیان محبت نشون میده و مسیحیان در مورد این محبت سرودهای زیادی نوشتن محبت خدای زنده توسط روح قدس به دلهای ما باشی نمیشه رومیان فصل پنج آیه پنج و در نتیجه اگر ما مسیحی نباشیم روح مسیحی رو نداشته باشیم روح خدا محبت رو به ما نداده و در نتیجه این محبت در ما نمیتونه باشه پس این سمرات روح ویا ایمان اینها نتیجه کار روح القدس هست سعب، مهربانی، نیکوی، ایمان، توازو، پرهیزکاری اینها خصوصیت یک مسیح واقعی هست که فقط روح القدس در اون فرد مسیحی ایجاد می کنه فرد مسیحی دیگه به خودش فکر نمی کنه به شرایط خانوادهش فکر نمی کنه بلکه به فکر دیگران هست خواهد به دیگران محبت نشون بده. همچنون که اصول خداون محبت بیده، محبت رو به دیگران برسونه. عده از کلام مسیح استفاده می کنن و می گنن، هیچ کس چونی محبتی رو نداشته، مگر کسی که زندگیش رو در راه دیگران بنهه. محبت مسیحی بسیار فراتر از محبت ما مسیحانه. زمانه که ما بی خدا بودیم خدای زنده پسرش رو به این جان فرستاد تا برای بی دینان بمیره. مسیحی برای دشمنانش ما و زندگیش رو برای اونها فدا کرد. برای من و شما زمانی که او رو نمیشه ناخدیم. و محبت مسیحی بسیار فراتر از اون محبتی که حتی ما بریم و زندگیمون رو در راه دیگران به نهیم. و میشه به خوشی فکر یا شادی خداوند که قوت ما مسیان هست دیروز من بیاد دارم که یکی از شبانه های کلیسا با من تماس گره و گفت دخترش دامادش رو از دست داد و ایشون مشخصا افصاده هست اما ما به اون یاد آوری کردیم اون خوشیی که خداوند میده در خدابند یسای مسیح هست و ما را حتی در اون شروعت سخت محفوظ نگاه می داره و من می دونم که اون شبان کلیسا از این واقعیت آگاهه خوشی و شادی که این جهان از اون آگاه نیست و ما مسیحیان چیزی داریم که نه جهان می تونه به ما بده و نه از ما بگیره ایران مسیح آرامش و شادی خودش رو برای ما به میراست گذارده جهان نمیتونی رو به ما بده. اما این شادی، این آرامش، این شادمانی که در خداون ایسای مسیح هست، مسیحی به ما میده. نه چنان که جهان به ما میده. بلکن میگونی که خداون توسط روحش و دلهای ما میپاشه. و متفاوته. مسیح میگی من آرامش خود رو برای شما میگذارم. پس اینا سمرات روح القدس هست. پس وقتی که ما به سبر یا بردباری فکر میکنیم که سمره ی روح هست، صفحاً تحمل دیگران نیست. صفحاً اینیست که ما سر داشته باشیم تا یک ذر عوضا بهتر بشه. بلکه چیزی هست که کسانی که مسیحی نیستن نمیتونن اون رو درد کنن. ولی ازا میخواهم توضیح بدیم که این بردباری چگونه یک خصوصیتی هست که فعاله چقدر مهمه در ازدواج در بین زن شوهر مسیحی و حتی تحمل بچه ها. و همچنین برای کار بشارت انجیل در یک کلیسا. پس این خصوصیت سبر و برباری یک چیزی نیست که فرق بگیم اون طرف میتونه همه چیز رو تعمل کنه و صداش درده میاد. و ما ممکنه میگیم اون فرد چه فرد پرسبری هست اما این واجه به این شکل کتاب مقدس ازش استفاده نشده و بیشتر اشاره داره به یک قدرتی که در فرد هست اشاره داره به این که اون فرد مسممه و هدفی داره و دیدگانشو بر اون دوخته و بسیار اون هدف در حرکته با آنها هازر هر چیزی رو تحمل کنیم با توجه به این مقدمه میخواییم به چند نکته فکر کنیم در مورد سبر و بردباری به عنوان ایکی از سمرات شعور خداست. اولا میخواییم ببینیم چگونه این واجه به عنوان ایکی از صفات خدای زنده در عهد قدیم ازش استفاده شده. دوباره میخواییم به کتاب مقدس نگاه کنیم و ببینیم که این سبر و بردباری کاملا متفاوت با اینشی که در انسان های معمولی دیدی میشه. سفر من، این صرفاً انتظار کشیدن نیست، حتی که شامل انتظار کشیدن میشه. بس سبر و بردباری در کتاب مقدس کاملاً متفاوته با اون چیزی که ما در سین خود داریم. چهار من، میخوای میگینیم که این سبر و بردباری در زندگی خداوند ما ایسای مسیح کاملاً واضحه و اگر درک کنیم و ببینیم که خدای ما وقتی که جسد باشی چگونه با سبر و برباری با دشمنان اجتهمال کرد ما نیست میتونیم از او علقو بگیریم و این تهمور رو داشته باشیم به ویژه نسبت به دیگران در کلیسه در بین مسیحیان و همچنین کسانه که در مسیح نیستن پنج و من میخوام این سبر و برباری رو در رسولان مسیح ببینیم و علقوهایی که به ما ددم ششم در زندگی یکی مسیحی و در نهایت در کار کلیسا و بشارت انجیل چگونی این سبر و بردباری مهم هست. اکنون قبل از این که بیانیم بپردازیم، باید از خودم بپردم به عنوان یکی مسیحی آیا در من این سبر و بردباری دیده میشه؟ گاهی تأکید ما صرفاً بر خوشی و آرامش هست و نیکوی و هرچند که اینا خصوصیات عالی هست و هچنگی ما باید محبت کنیم به دیگران چنونکه مسیح به ما محبت کرد. و حتی چند که بسیار عالیه که ما در هر چیزی شاد باشیم و شادمان باشیم و همچنین اون سلو سلامتی رو داشت باشیم که فرای تصوره اما سبر و بردباری چه میشه؟ دوله اول خدای زنده واقعی خدای سبر و بردباری چه؟ و او خود رو به این شکل ما معرفی میکنه مکاشفه خدای زنده واقعی که در کتاب مقدس هست برای ما بسیار عرضش منده لذا بگذارید به چند آیه نگاه کنیم. کتاب خروج بیاد دارید که قوم نجاتی آفتن از مصر برون آمدن، موسى در بالای کوح است، با خداونت صحبت میکنه و بعد اونا به حارون میگن برای ما یک گوثاله تلائی به ساستا، ما او رو پرسش کنیم، زیرا ما فرصت نداریم، محصول نداریم تا موسى از کوح به پایین بیاد. موسى از گوه پایین میاد اون لوه سنگی که در دستش هست به زمین میزنه و میشکنه و بعد شروع میکنه برای شفاعت کردن برای قوم بني اسرائیل یا خداوند قصداش اونا رو مجازات کنن. در خروش فصل 34 ما مکاشفه ای داریم از خدای زنده به موسى. که بعدم موسى با اون اشاره میکنه و همچنین داودر ایک از مزامین خودش. بس این کلام خدای زنده وقیقی است. در خروش فصل 34 آی 6 یهوه، یهوه، خدای رحیم و فییز، دیرخشم، آکنده از محبت و وفا، پایدار در محبت برای هزار پشت و آمورزنده ی تقصیر و نافرمانی و گناه، اما تقصیرکار را هرگز بی سزا نمی گذارد، بلکه جزای تقصیرات پدرم را به فرزندان و فرزندان فرزندان تا پشت سومت و چهارم میرسند. از خدای ما مسیحیان، خدای تسلیس، خدای رحیمه، خدای فیزه و دیرخشمه، اما تقصیرکار رو که گناهانش بخشوده نشده مجازات خواهد کرد. و سآل اینه. بدون شک خدافن بردباری زیادی با قومبنی سهایی نشون داد. بدون شک او دیخشت بود و خشبشو بلا فاصله بر اونا فروه نرد. و اونا رو تنمول کرد با همه شکایت هاشون و همه گلائه هاشون. و این واجب معنای امیقی داره در عداد فصل 14 موسى برای قوم شفاعت میکنه و هم این آیه را نقل قول میکنه و میگه خداونده تو گفتی که چون این صفاتی رو داری عداد فصل 14 آیه 17 اکنون تمناه این که قدرت خداوند از این گذرد. چنون که خود وعده داد و گفتی یه خوف دیرخشم هست. آکنده از محبت، آمورزنده ی تقصیر و نفرمانی، اما تقصیرکار رو هرگز بیستزار نیمی گذارده بلکه جزای تقصیرات پدران و تا فرزندان تا پشت سه وم و چهاروم میرسنده. از وقتی که موسى میاد و شفاعت میکنه همون وعده این خداوند رو تکرار میکنه. میگه خداوند ها تو گفتی که د و ما نیز وقتی که در شرحت سختی هستیم میگیم، خدا بنده اتو قول دادی که اگر در وادی ساهه مرگ نیز عبور کنم تو با من خواهی بود. عصا و چوب دستی تو ما را تستلیق آد. پس در دعای من ما اینا را بیاد میاریم. میگیم خداوند ها تو خدای سی که سبر و برباری زیاده. دیخشم هستی. تو خدای رحمت هستی. تو مثل خدای مسلمین نیستی برکه خدای محبتی به ما رحمشون دادی. ما را برگذیدی و نجات دادی. پس اینا در دعای خود از اونا استفاده می کنیم. البته در اینجا می کنیم که خداوند تقصیر کاران را بی سزا نمی گذارد. و به موقع خود اونا رو مجازات می کند. در مضمور حشتاد و شیش این مطلب رو داود بیاد داره. در آیه پونزه چنین میگه اما خدا بندگارد و خدای رحیم و فیاضی دیرخش آکند از ماه بد و وفا بس به تدریج ما داریم معنای صبر برباری رو میخونیم و خدای فیزه دیرخشمه خدای محبته هرچنگی او آدل هست و تغصیر کاران رو بدون مجازات نخواهد گذاشت کسانی که ناتوبکار از این جهان برند مجازات خواهند شد اما در این جهان با اونا فرصت می ده. بذارید مثال بزنم. و این مثال فردی هست که عنوان مثال نوجوانه. و این تجربه من هست با عنوان شبانه کلیسا وامیدارم این تجربه شما نیز باشه. که رفتار این نوجوان ها بسیار متفاوته اونا زبانشون بسیار کسیف هست بسیار سخته با اونا رفتار کنیم و بعد کسی میگی شما چگونی نوجوان ها رو تعمل میکنید نمیشه باشون صحبت کر بسیار پرروح هستن حرفهای بد از ذهنشون بیران میاد به کسی گوش نمیدن و برای والده کار سخته که اینا رو تعمل کنیم اما یک والدین مسیحی چه میگن؟ اونا میگن همچنان که خدای ما مسیحیان دیرخشمه و سبر و برباری نشون میده بردباری ما رو تحمل می کنه ما نیز به عنوان والدین باید به این بچه ها بردباری نشون بدیم. هدف خداون چه است از سب رو بردباری؟ هدفش اینه که اون فرد توبه کنه خداون سب نشون بده خداون بردباره اما به فرای اون شرعت نگاه میکنه زیرا خداون میخواه اون فرد فیض نشون بده خداون میخواه اون فرد رو عوض کنه میخواه اون رو نجات بده و به این شکلی که ما درک میکنیم اون رساله دوم پتروس رو که وقتی که خداوند گناهکاران رو تحمل میکنه نمیخواد اونا حلاب گردن به چه علت بلکه تا توبه کند و به این دلیلی که خداوند با سبر و بولباری گناهکاران رو تحمل میکنه و ما باید دعا کنیم بگیم خداوندا با شک و ذاری تو رو شک میکنم که با سبر و بردباری من رو تحمل کردیم زمان که تو رو نمیشناختم مسیر رو نمیشناختم من رو حلاک نساختیم بلکه با بردباری من رو تحمل کردیم و من اکنون نجاتی آفدم وقتی که این رو فرا گرفتم اون وقت ما میتونیم به شکل دیگه با دیگران رفتار کنیم و این رو در زندگی ما نشون بدیم و بردباری نشون بدیم با کسانی که تعملشون سخته، نسل نوجوانها وایا افراد و خانواده وایا همخونه ای ما وایا حتی در خانواده با همسر ما دومن برای این که از کتاب مقدست ببینیم تفاوت این سبر و بولباره چه هست رومیان فصل دو آیه چارچو میخونیم آیا کسط مهربانی و سبر و شکیبای او را ناجیز میشماری؟ نمی دمانی؟ نمی دانی که مهربانی خدا تو را به توبه میکشد؟ گاهی ممکنه کسی بگه سبر و مهربانی و شکیبایی وقتی که در ایک آیه هستن ممکنه معنای متفاوتی داشته باشن و در اینجا اینو ما میبینیم ما اینجا کسرت مهربانی، سبر، شکیبایی رو داریم آیه پنج راجب غزب میخونیم و داوری آدلانه و در آیشیش می کنیم که خداوند به هرکس برعصب اعمالش جزا خواهد داده. پس اون سبروشکی بایی رب داره به رحمت خداوند. یعنی اون مجازاتو خداوند به تغخیر می اندازه تا در این جهان بو رحمت نشون بده. اینو در رومیان فصل نه نخونیم و اگر خدا چون اراده نمود که غذب خدا ظاهر سازد و قدرت خیش را بشه ناساند ظروف غذب را برای حلاکت آماده شده بود با بودباری بسیار تحمل کند تا دورت جلال خدا بشه ناساند و ظروف رحمتی که آنها را از قبل برای جلال آماده نمود و آنها را نیست دعوت فرمود، یعنی ما نه از یهودیان فقط، بلکه از امتها نیست. این آیه چه میگه؟ خدای زنده وحقیقی با سبر و بولباری بسیار ادهی را تحمل کرد. خسومت بی خدایی زدیتی رو که مردم با خداون نیسای مسیحی دارن، او را رد میکنن، مسیحیان را آزار میرسونن، نمونه اش با نوان مثال سانوس تارسوسی. به چلت خداون آنها را تحمل میکنه با بولباری؟ تا اونا رو نجات بده این سبر و بولباری برای اونا رو دوت کنه نجات بده تا فیض و رحمتش رو اونا بنشونه تا دولت جلال خدا بشه ناصانت بر ظروف رحمتی که اونا از قبل آماده نموده و شما ممکنه کلیس ها رو به راه میاندازید و یا بچه ها رو دوت کنید، دیگران رو دوت کنید و میبینید اکثریت اونا گوش نمیدن، دارن چورت میزنن اما شاید یک نفر باشی که دارو گوش میدن بس ما برای اون یک نفر دعا میکنیم دا شاید خدا من از کلام ما استفاده کنه و حتی اون رو نجات بده و یا دیگران اون رو که تمسخور میکنن پس ما به عنوان مبشرین و کسانی در کلیسا خدمت میکنیم، باید بردباری داشته باشیم. نباید بگیم من دیگه نمیتونم این فرد را تحمل کنم، دیگه قدرتش رو نداریم، بلکه دعا میکنیم و میگیم خداوند با من سبر و بردباری بده که بتونم این افراد را تحمل کنم و اونا را باشون کنار میام تا اینا بیان به کلیسا شاید خداوند با اونا رهنشون بده. و یا اگر نوجوان هایی هستن که رفتارشون بسیار تویینامیزه بله ما نظمه در کلیزه هفت می کنیم اجازه نمی دیم رفتاری نشون بدن اما هدف چه هست؟ هدفی که اینا بیان و به شکل درستی رفتار کنن بیان و کلام خداوند رو بشناسن و در نتیجه از روی محبت که ما با بوندباری چونین افرانی رو در کلیسای خود تعمل میکنیم. و یا والده اینی که سبر و برباری نشون میدن به بچه ها تا در نهایت اونها حقیقت رو فرا بگیرن پس یه هدفی وجود داره تا این اف حقیقت رو بشناسه و نجات بیدا کنه بگذارید به چند آیه دیگه نگاه کنیم اول پتروس فصل 3 آیه 20 چه میخونه؟ انگامی که سبر خدا در ایام نو انتظار میکشید وقتی که کشتی آماده میشد که در آن تعداد کمی یعنی 8 نفر به آب نجاتی آفدن در اینجا صبر نوه رو میبینید، صد و بیس سال انتظار کشید، تمس خورش کردن، اما او میخواست یک عدد رو نجات بده، خانوادش، اون هشت نفر. و کاری که به نظر کاملا احمقانه میرسید، نوه با برباری انتظار کشید و نتیجه اون رستگاری خانوادش بود. پس او یک نمونه هست، یک الگوه هست. دومون پترست فصل سه آیه نو چه میخونیم؟ قداوان در وعده ای خود تغییر نمی نماید. چنان که بعضی تغییر می بندارند، بلکه برما تحمل می نماید. این تحمل و صبر و برباری قداوان به چه علته؟ به علت نجات اون برگزیدگانه. چون نمیخواد که یک نفر از اونا علاق گردن به این دلیل که مصری هنوز باز نگردن نبایین علت که در بعدش تغیید داره بلکه چون هنوز اون برگذیدگان که از ازل انتخاب شدن هنوز نجات نیافتن هنوز تعدادی از برگذیدگان هستن که شاید الان یک تفله، اما خداون با سبر و برباری مابغی رو تنمول می کنه، رفتار پشت شرارتشون رو تحفل می کنه، اما اون افرادی رو که از اذل محبت مسیحی بر اونا قرار گرفته، باید کلام رو بشنمن نجازی هوا. در نتیجه خداوند بر دیگران تمال میکنه پس عزشش رو داره اگر واقعا این دیدرتون باشه که بله من 20 سال ممکنه انژی رو بشارت بدم در بین اون افرادی که انژی رو شنیدن یک اتداز برگذیدگان هستن و خداوند اونا رو نجات خواهد داد و شما این رو به تجربه یاد خواهید گرفت و این تشبیح بسیار بزرگی هست برای ما مسیان که تلاش میکنیم و از خداوند ما ایسای مسیحی هیچ تغییدی نداره در وعده بازگشت خودش. او باز خواهد گشت. و ما مسیحیانم انتظار بازگشتش رو داریم و موردن بگیم خداوند بازگرد. اما ما بچه هایمون چی میشه؟ افراد فامیلیمون چی میشه؟ دوستانمون، عزیزانمون؟ و ما نیست با دعا میگیم. می گیم خداوندا درهای رحمت رو باز گرد، باز گذار، باز نگرد، زیرا بچه های من، عزیزان من انوز نجات نیافتن. بس این سبر و برباری خداونده که اون برگزیدگان حلاکی نگردن بلکه همه به توبه گرایند و نجات پیدا کنند. بس هدف خداوند از این سبر و برباری رستگاری اون برگزیدگان هست. سپرژن، که واعزن کلیسا بود در قرن گذشته کسی در کلیسا بود در اون زمان که مسئول آتش نشانی بود و این فرق اون طرف میگه میگه شما در جنگ بودی و زنده موندی به چه علت تا خداونتو رو نجات بده تو به جنگ رفتی و این فرق مسئول آتش نشانی اون قسمت بود و در اون جنگ کشته نشد و اکنون به لندن بازگرد آقای سپرژن پشت میره میگه مرد حسابی تو در اون جنگ نموردی به چه علاق؟ زیرا خداوند نمیخواست تو حلاک بشی میخواست این فرصت به تو تادو بشه تا نجات یافی و دوست عزیز شاید وضعیت شما چونین باشه شاید شما از واقعی معقباری نجات یافتی از خودت باید بپرسی به چه علاق؟ به این علاق که اکنون انجی رو بشتوی و خداوند شما رو نجات بده پس این سبر بردباری به شرایط وستگی دار. ممکنه ما در شرایط سختی باشیم. خداوند ممکنه ما رو توبیخ کنه با سبر و بردباری با نو تحمل کنیم. سبر و بردباری ضروریه برای اینکه سمرات روحانی رو به بار بیاریم. اما این بردباری به ویژه با دیگران هست. تا مگر اونا کلام رو بشنون. این خصوصیتی هست در یک مسیحی که وقتی که او رو آزار میرسونن انتقام نمیکیره و فرد و مجازات نمیکنه این سبر و بردباری در اون هست که تسلیم شرایط نمیشه هچنکه آزمون ها سخته سر فرود نمیاره بس بردباری نسبت به دیگران هست با یک هدف به چه هدف؟ به این عدف که اون افراد نیست خداون ایسای مسیح رو بشناسنن. اخت که کسی چیزی گفت و یا کایی رو علیه ما انجام داد ما به عنوان یک مسیحی این رو تحمل میکنیم و میگیم این فرد واقعاً نیاز به مسیح داره و من به جایین که انتقام بگیرم و اون رو فراموش کنم و غیره برای اون فرد دعا میکنم. و این آرزو در من هست که ای کاش این فرد نجات پیدا کنه و بدلش بیگه که مسیحی دیگه چونین رفتار زشتی رو نشوننده. پس صبر و برباری این بخش مصبت و فعال درش هست. اگر شما به سبر و برباری خداوند ما ایسای مسیح فکر کنید، پولوس چه میگه؟ میگه خداوند به من رحمت نشون داد تا اون سبر و برباریشو در من نشون وده برای الگوی، برای کسانی که بعدا اون ایمان خواهند آورد. که چگونه خداوند به ساؤل تارسوسی سبر و برباری نشون داد؟ و او رحم کرد، با سبر او رو تعمل کرد تا زمانی برسی که در راه دمشق او بگه پلوس این کار برای تو سخته که علیه میغ لگنت بزن. پلوس که یک کفکو بود به کلیسات جفا میرسون، نسیان رو به قلب میرسون و اینا رو میتونیم بخونیم در شهادتش بنوان از وقتی که با پادش آگریپا صحبت میکنه در اعمال فصل 26 خداوند با سبر و برباری او رو تعمل کرد به شکل فعالانه تا نشون بده به ما که خداوند ما رو تعمل می کنه تا ما رو نجات بده. در مورد پلوس و دریافت که اون کفگویش و جفاش بر کلیس ها چه کار احمقانه ای بود. پنجمن این رو در اولگوی رسولان و خداوند مایسای مسلمی می بینیم. دوم تیموتواز فصل دو آیه ده پولاست میگه شما تو زهمات و مرو بخاطر برگذیدگان بیاد داری پس این سبر و بردباری به ویژه ضروریه در کسانی که شبان کلیسان هستن پولاست به تیموتواز میگه کلام رو ورث کن، توبیخ کن، تشفیخ کن با سبر و بردباری ول همه مهمتر بنوان مسیحیان ما نیاز به سبر و بودباری داریم. شما در کلیسا هستید. ایک از حضای کلیسا به شما چیز رو میگه و شما ناراحت میشید. ما چه میکنیم؟ میریم انتقام بگیریم؟ نه، ما مسیحی هستیم. ما به کتاب افسوسیانو بگاه میکنیم که میگه با یک دیگر مهربانه نشون بدید. ما باید سبر و برباری نشون بدیم با یک هدف. هدف چه هست؟ تا بتونیم روشت کنیم در مقدس شدن به شباهت مسیح در بینم و این بسیار عالیه که همه ای ما در فیض روشت کنیم و در شناخت و شباهت به خداوند ایسای مسیح و این هدفی هست که در فیض و شناخت خداوند و نجات دنده ای ما ایسای مسیح روشت کنید افسسیان چهار، پلوس چه میگه به مسیحیان؟ میگه ای برادران عزیز و مرلی شیاغ من، در خداون استوار باشید ای عزیزم، التماس دارم که در خداون یک رعی باشید. و اعتدال شما بر همه ی مردم آشکار شود و به دنبال این باشیم که اگر چون این مسئلهی پیش اومد به دنبال سلو آشتی باشیم این موانعی رو که پیش میادر کلیسا از بین ورداریم و من و مسیحیان رو راست باشیم اعتراف کنیم که اشتباه کردیم، اوسخایی کنیم و این دوستی برقرار بشه تا ما در شباحت مسیح رشت کنیم و به شباحت رو در بیانیم و این سمرات روح رو در زندگیم رو نشان بدیم و سبر و برباری هدفی دارن هدفش رشته در شناخت خداوند هست و این مسئله بسیار مهم هست در یک خانواده مسیحی. زن و شوهر هر دو توسط روح مسیح نجات یافتند. هر دو تلاش می کنند با سبر و بردباری. تا برای یکی دیگر کمکی باشن و دیگری بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در بیشتر به شواهد مسیح در و الگوی باشیم برای فرزندانمون و به شباهات خداوند ایسای مسیحی باشیم. ظرفای یک دیگر رو تنمال کنیم، ام دیگر رو تشفیق کنیم و این بسیار ضروری هست در خانواده مسیحی. و ما با محبت و سبر و بردباری یک دیگر رو تنمال میکنیم و در نهایت نکته آخر که میخواییم بهش اشاره کنیم و این بسیار ضروری هست. عده ای ممکنه به ما بگن چرا شما وقت زیادی رو صرف بچه ها میکنید؟ و این هجوان ها و بچه ها به کلیس ها میان و بذرفتاری اینا رو تحمل میکنید و توحین به شما؟ و ما در پاسخ چه میگیم؟ میگیم شما وقتی که مسیحی بر روی زمین بود بیاد داری چگونه باش افتاق کردن؟ اما خداوهان با سبر و بولباری تحمل کردن و این وظیفه یک مسیحیه ایا فرض کنید چما مسیحی هستید در بین کسانی که ایمان ندارد. شما سبر و برباری با اونا تحمل میکنید به این هدف، به این منظور که اونا کار مسیح رو در شما ببینند که شما چگونه عوض شدید و اونه مشتاق شنیدن انجیل باشند. و اگر والدین مسیحی باشه بزرگ کردن بچه ها نیازاره به سبر و برباری و تحمل زیاده اگر خداوند ما عیسا مسیح با سبر و برباری دشمنانش رو تحمل کرده و از آسمان آتشی نازل نکرد تا اونا رو نابود سازه؟ ما مسیحیان نیز باید از او الگو بگیریم و به روایت انجیل نگاه کنید، رفتار و بردباری و سبر او رو ببینید و فرا بگیریم که ما چگونه مثل او رفتار کنیم ما هر کاری که برای مسیحی انجام میدیم به این دلیلی که دیگران کلام را اینجی رو بشنون. اون بچه ای که به کلیس ها میاد، چاد این آخرین فرصتش باشه. چاد دیگه به کلیس ها نه. پس هرچند که ممکنه او حواسش نماشه و گوش نده، ما سعی میکنیم به شکلی صحبت کنیم که علاقه او جلب بشه. و یا پیرمرده که به کلیس ها میاد. چاد عمری ازش نمونده باشه. پس سبر و گولباری خداوند برای چیه؟ برای اینکه برگذیدگان حلاک نشن و توبه کنن و هدف ما نیست به همین شکل وقتی که در کلیسا فعالیتشون میدیم ما صبر و برباری و خدای خود رو بیاد میاریم نسبت به ما که ما رو نجات داد و ما نیست به همین شکل با دیگران رفتار میکنیم و امید ما اینه که اونا نیست به صوری حقیقت هدایت بشن. بس یک خصوصیتی هست که رول قدس به ما میده و این خصوصیت خدای زنده است و در میابیم که خدای زنده به این شکل رفتار کرد خداوند مایسای مسیح به این شکل با ما رفتار کرد وقتی که ما او رو نمیشه داخلیم و از او دور بودیم و شما میتونید اون روزها رو بیاد بیارید که جدای از مسیح بودیم و ما دعا میکنیم تا رول خداست این سمره روح رو به ما بده تا ما همچنان که برای او زندگی میکنیم در این جان پرگناه و شریع تا شاهدین خوبی برای او ب