به کتاب امثال سلیمان نگاه میکنیم، فصل چهار آهیه 23 دلخیش را با مراقبت تمام پاس بدار، زیرا سرچشمه امور حیاتی است. موضوعی که میخوایم به اون فکر کنیم این از که چگونه دلخیش را پاس بداریم، یا چگونه مراقب دلخیش باشیم؟ شاید من و شما امروز بیشتر مراقب این موضوع باشیم که برای یک مسیحی دل و باطن او چقدر مهم هست. ما به ظاهر خود توجهی زیادی نمی کنیم. آنچه که در مسیحیت مهم دل ما هست و امروز ما مورد حمله قرار گرفتیم. و به ویژه اتا پیزشکان به ما میگن که ما باید مراقب قلب خود باشیم فرض کنون ورزش هایی هست که قلب ما رو سالم نگاه میداره دل ما درست به طبع سالم باشه و قضای درستی بخونیم رژیم قضایی خوبی داشته باشیم از یک سری قضاها مراقبت کنیم و اینا صرفاً برای سلامت ظاهری ما هست کولیسترومون پایین باشه قند خون کم باشه زیرا دل بسیار مهمه و الان سالها گذشته از زمانی که اولین قلب ترسپلاند شد، عمل جرائه قلب شد و قلب تازهی رو به فردی دادن اما این عمل جرائی فقط 18 روز طول کشید و اون دکتر سال دیگه عمل جرائی قرغ انجام داد قلب تازه رو به اون پیون زد و اون فرد مدت زیادی زندگی نکرد اما عمل ثبوت فرد 23 سال زندگی کرد اما ما راجب دل فیزیکی مو صحبت نمی کنیم راجب اون قلبی که پیوند خورد و سالها زندگی که هست صحبت نمی کنیم بلکه به باطن خود فکر می کنیم به دل خود اولا می خواهم دیدینیم دل وایا باطن ما چه هست دوباما چگونه از اون مراقبت کنیم و ثبوتما چگونه این کار را انجام بده اینجا که گفتی شده دل اشاره به چه داره آیا این اشاره داره به احساسات و عواطف ما این که ما چگونه احساس می کنیم ناراحت می شیم و احساسات ما چه هست و امروز مردم بیشتر به احساساتشون توجه می کنن تا عقل و مندن اما آیا دل اشاره داره به احساسات؟ برای معنای اون باید به معنای آیات نگاه کنیم تفسیر اون و دریایی و دل صفن اشاره داره به احساسات و عواطف ما ایک از مفسرین چونین می گه دل اشاره داره به پیچیدگی وجود ما و فعالیت های متفاوتی داره. کل وجود ما رو مشخص می سازه. کل وجود ما از این نقطه از که هدایت می شه. و از دل ماست که خدافن در اینجا می گه امور حیات سرچشمی می گیره. زیرا سرچشمی امور حیات هست. یعنی از درون دل ما حیاتی که سرچشمی می گیره. به حبارت دیگه دل که در این آیه بهش اشاره شده در کتاب مقدس اشار دار به اون مرکزی که کل وجود ما رو کنٹرول میکنه. امچنان که یک چشمه سرچشمهی دار و آب از اونجا سرازر میشه و سرچشمه ی هر فکر، اندیشه و احساسی در کجا هست؟ در دل هست. هر یکی از احساسات ما از دل سرچش می می گیره. هر یکی از آمال و آرزو و حتی تصمیم های ما از دل سرچش می گیره. بس دل صرف احساسات و عواطف ما نیست. ما قبل از اینکه به این آیه نگاه کنیم، میتونیم آیات دیگه نگاه کنیم تا در اونها ببینیم که معنای دل چه هست. شما به پیام انجیل فکر کنید. کتاب مقدس و به بیش انجیل میگه که همه ما گناهکاریم و بعد دل ما رو توصیف میکنه و به ما میگه که ما نیاز داریم یک دل تازه، نیاز داریم تا از نو زاده بشیم. و خداقنب هزقیال میگه که برو و به قوم من بگو که من اونا رو دوست دارم، فیض من بر اونا هست و هزقیال با اونا میگه من به جای اون دل سنگی به شما یکی دل تازه میدم. این وعده ی خداونده. و خداوند میگه من روحی تازه در درنون شما قرار میدم و اون دل سنگیه از درونون شما میرون میارم و به شما دلی گوشتین میدم. و آیه دیگه هست که شاید شما با اون آشنا باشید و میخواییم برای چند لحظه به اون آیات نگاه کنیم. و اون رو در ابرانیان می آمیم، فصل چهار، در آی دوازده جنین می خونیم. دیرا کلام خدا زنده و مقتدر و برنده تر هست از هر شمشیر دودم و فرورونده تا جدا کند جان و روح و مفاصل و مغزا و سنجشگر افکار و نیت های دل هست. بار دیگه در اینجا به باجیگه دل اشاره شده کلام خدای زنده یعنی کتاب مقدس نفقط ما رو نجات میده نفقط آرستگاری ما نشون میده نفقط به ما میگه که خدای زنده که هست و ذاتش چه هست و همچنین به ما میگه هران چرا که نیاز داریم بدونیم راجب خود بدونیم که ما گمگشتیم گناهکاریم رابطه ما خداون قد شده اما علاوه بر این کلام خداوند میشه یک شمشیر دودمه افکار ما رو میسنجه دل ما رو لمز میکنه به ما مسئیان تسلی میده روح و جانو ما رو تغذیه میکنه کلام خدای زنده برای ما مسئیان تسلیه به علاوه وسیلگ مجازات هست از طریق این کلام که مجازات در روز قیامت اعلام خواهد شد خدای زنده با کلامش افکار، نیتها، ریاکاری مردم رو میسنجه کسی که صرف ان ادا میکنه مسیحی هست و میگه من ایمان آوردم اما زندگی اونها نشان نمیده که اینا تغییری درشون روی داده واقعا نجات یافتند. این کلام افکار و نیت های اونها رو آشکار میکنه. کسانی که به مسیح ایمان ندارن، کسانی که بخشوده نشدن، کسانی که هنوز اون حیات دوباره رو تجربه نکردن تغییری که روح القداس ایجاد می کنه دلی که عوض نشده و برای بسیاری در اون روز جای پنانکاری نیست جای ریاکاری نیست در اون روز کلام خداوند چیزی رو که خودشون می دونن و اونا عاشقار می کنن چیزی که شاید دیگرها نمی دونستن اون افراد بدون مسیح بودن اونا تذاهارکار بودن اما اکنون مشخص میشه که اونا هرگز از مسیح بیرمی نکردن، هرگز به کار تمام شده این مسیح ایمان نیواردن، هرگز کار مسیح رو حمایت نکردن، اهمیتی به مسیح و قوم مسیح نداشتن، چه برسه به این که مسیح رو محبت کرده باشن. اونا نه کلام مسیح رو خوندن، نه زندگیش رو مسیح دادن، نه توبه کردن و شاید گسانین بودن که حتی با وجود خدا می جنگیدن و اون را انکار میکردن اما در اون روز نهایی برای اونها روز ترس و حراس بزرگی خواهد بود اما برای دیگران کسانه که این کلام دل اونها را تغییر نداده برای اونها حراس بزرگی خواهد بود ریاکاری اونها از میان برداشته خواهد شد. آنچه که یک ظاهر بود از مسیحیت اکنون کنار زده میشه. در اون روز اصلاً مهم نیست که در گذشته به چه شکل متظاهرانه زندگی کردن در برابر دیگران و چه گفتن. مهم نبود که چقدر اونا سعی میکردن ظاهر خود رو حفظ کنن. مهم نیست که چقدر اینا کارهای نیک انجام دادن. همه ای اونا بیارزش خواهد بود. اگر دل اونها از نوع تازه نشده باشه از طریق ایمان به خدا و نیزای مسیح ایمان که به اونها حیات تازه و دلی تازه رو میله جدای از اون اونها امیدی براشو نیست و دوست عزیز امیدوارم که وضعیت شما چونین نباشه کسی که در تظاهر و ریاکاریه کسی که به کلیسا میاد اما هنوز زندگیشو به مسیح نداده هنوز از تعدل توبه نکرده و اعتماد و ایمانش رو برای رستگاری و مسیح قرار نداد. هنوز مغفرت گناهان رو تجربه نکرده. هفته ها میگذره و شما کلام رو میشنوید اما هیچ تحصیلی بر دل شما نداره. و در روز مجازات، آنچه که مهمه نیت دلهای شماست. نفقط احساسات شما، نفقط اندیشه شما، بلکه دل شما. این وجه که در رساله ابراهیمیان میخونید مورد کلام خداوند که اکنون به شما وضع میشه. این کلام زنده است، مقتدر است، برنده تر است، هر شمشیر دودن و پرده ریاکاری رو پاره میکنه. و درون شما رو نشون میده. نشون میده که ضعفای شما چه هست. گناهان شما چه هست. گناهانی که باید از اونا توبه کنید و اونا رو کنار بگذارید. و به شما میگید که چه گناهانی هست که باید از اونا توبه کنید. به شما نشون میدید چه شرائطی در زندگی شما هست که باید از اونا دوری کنید و اگر ایمان آوردید باید به شدت با اون گناهان بجنگید. اونا رو کنار بزنید از زندگیتون. کلام خدابند این کار رو انجام میده و باعث میشه تا اونا رو ببینید. و شاید کلام خداوند وقتی که وز میشه احساس شن کنیم و دریا ببین بله من اشتباه کردم، گناه کردم، باید از اون شرایط دور بشم و این تجربه من زیرا من یک مسیحی هستم و روح مسیحی در دل من کار میکنه وقتی که کلام وز میشه و من حیات داد اکنون اون کلام من رو هدایت میکنه دا گناهانو کنار بگذارم و بدون مال و قدوسیت باشم و اکنون محبت مسیح مرا به سوی سلیم می رونه تا بار دیگه توب کنم و به او اعتماد برزن. بس همین کلامه که نفقط مرا رو نجات می ده بلکه همچنان در دل من کار می کنه و همچنان زندگی مرا را هدایت می کنه و این مطلبیه که نویسنده ی رسال ابرانیان می گه می گه زیرا کلام خدا مقدره و برنده است و سنجشگره افکا و نیتهای دل کلام خداوند نه فقط افکار شما رو و اندیشه های شما رو می سنجه نه فقط رفتار شما بلکه نیت دل شما رو حتی حکیمان ترین فرق هم نمی تونه اونا رو ببینه اما خداوند این کار رو انجام می ده آیا بیاد دارید یک فردی به نام آسکور پیوریوسکیشون کسی رو به قدر سنده بود دوست دخترش رو یه سه سال به زندان افتاد در آفریقای جنوبی در زمان که او رو محاکمی میکردن، شاید این اومدن به دادگاه. کسانی که اومد بودن و شهادت بدن در مورد کار اون و مدافع نیست از این ورزشکار دفاع میکرد. در نهایت قاضی اون شواهد رو برای این مدافعات رو در نظر گرفت و قلب از این که تصمیم بگیره اینا رو برسی کرد که آیا این فرد دوست دخترش رو کشته؟ و یا این که این کار انجام نداده؟ و هدفش چی بود از این کار؟ هدف اون اوسکار پیوریوس چه بود؟ در اون لحظه چه فکر میکرد؟ وقتی که اون اصلعه رو برداشت و از طریق اون در گلوله رو زد به دوست دخترش هدفش چه بود؟ کسی نمیدونه، تنها دو نفر حاضر بودن در اون مکان و هیچ کسی غیر از اونا حاضر نبود. اما درست عزیز وقت که ما به حضور قاضی آدم برسیم خدای زنده ناظر همه افکار و عمال ما بوده و او به درستی افکار و نیت های دل ما رو می سنجه. او به دل ما نگاه میکنه، افکار ما رو برسی میکنه بس دل ما صرفا رب ندار به احساسات ما بلکه نیت ما رو برسی میکنه در ما امیال و آرزوهای ایجاد می کنه. باس می شه تا ما کارهایی را انجام بدیم. بر اراده ما تأثیر می ذار. پس دل اشاره بون داره. در کتاب مقدس دل نه فقط احساساته بلکه ذهن و اندیشه ای ما هست. زیرا افکار ما در اندیشه ای ما هست. دوست عزیز افکار شما در طول روز چه هست؟ وقتی که بیدار می شید به چه فکر می کنید؟ اونها از دل شما برمی خیزه. و این افکار ریشش در اندیشه شما از خدافند مایسای مصیری در متاق فصل نو این موضوع رو باز گرد. فریسیان مصیری رو میگفتن که چرا اون فرد رو بخشیدی؟ مصیری گفت شما چرا در دل خود کفر میگید؟ بس دل صرف اندیشه ما نیست بلکه وجدان ما هست. و اینو در رساله اولی یوهننا میبینیم و یوهننا میگه اگر دل ما ما را محکوم نکند ما در حضور و خداوند اتمینان داریم. بس دل اشاره دار به کل وجود، اراده، اندیشه، احساسات و وجدان ما. و این دل که قداه زنده باید توسط روح القدس پاک سازه و اون رو عوض کنه در شما بدل بشید بی ایک مسیحی واقعی. بس دل در کتاب مقدس اون هستگی بجودی ماست. هرانچه که روی میده در زندگی شما، در درون شما، هرانچه که باعث میشه شما به اون فرد خاص بدل بشین، درون شما، دل شماست. اما ظاهر ما ممکنه متفاوت باشیم. ظاهر ما ممکنه کاملا متفاوت باشیم. مدامنده ما در متا 22 این موضوع رو به فریسیان گفت گفت شما ظاهر پیاله رو پاک میزازید اما درون پیاله پر از کسافت هست. شما مراسم مذهبی رو انجام میدید خمس و سکات میدید اما درونتون پر از خباست و جنایت فریسیان ظاهرشون یک چیزی بود خوشکه مذهب بودن و نشون میدنن که اینا کسانی هستند که بسیار مذهبی و خدا دوستند اما خداوند که به دلشون نگاه میکرد درونشون رو می دید. دید که درون اونا پر از کسافت هست و کاملا متفاوت با ظاهرشون و هیچ شباهتی بین درون و بیرونشون نبود. هیچ همه هنگی بین دلشون و ظاهرشون نبود. و البته ما مسیحیان حرچند که خداوند به ما دلی تازه میده و ما را عوض میکنه و به ما این ذات تازه را میده این خلقت تازه را در ما ایجاد میکنه و روحش را در ما قرار میده که در ما ساکن هست و اکنون همه چیز تازه شده و ما مسیح واقعی هستیم این حقیقت داره مورد هر مسیح واقعی اما همچنان باید با گناهان خود بجنگیم. همچنان باقیمانده های گناه در درون ما هست و باید با اونا بجنگیم و روز به روز مقدس بشیم و این روندیه که تا دم مرک ادامه خواهد داشت. پس دل ما جایی هست که وجود ما رو کنترول میکنه و مثل یک سرچشمه هست که از اون هر چیزی خارج میشه، افکار، احساسات، اندیشه ها و تصمیم های ما از اونجا سادر میشه. اما چگونه ما از دل خود مراقبت کنیم؟ آی 23 در امثال فصل 4 این کاری که باید انجام بدیم خدابند چون اینو میگه دل خیش ها با مراقبت تمام پاس بدار. یعنی از اون سرچشمی دورونی مراقبت و نگهبانی کنیم. رسانه واجه ابرانی یعنی بیدار باش. مراقب باش. ما باید مراقب دل خود باشیم. ازش مراقبت کنیم. وظیفه ما مسیحیان این است که مراقب دل خود باشیم. از اون مراقبت کنیم. دل و وجود درونی خود رو که ست ششمه و مرکز کنترل همه چیز رو ازش مراقبت کنیم. آیا میتونین این کار رو انجام بدی؟ آیا من میتونم این کار رو انجام بده؟ آیا این کاری که ست ترست به دست من هست؟ آیا من میتونم دل خود رو ازش مراقبت کنم؟ مشخصا که نه. این کار خدای زنده هست. اما هچنگ که این کار خدای زنده است و خداوند باید از اون مراقبت کنه اما خداوند از تلاش ما استفاده می کنه تا دل ما رو محفوظ نگاه داره بس ما هم نقشی داریم با فیض خداوند و با یاری روح القدس تلاش می کنیم تا از دل خود پاسبانی کنیم بله ما کل وجود خود، دل خود رو به دست های خداوند، ایسای مسیح می زباریم و ما این کار را اغلب انجام میدیم، مرتب میانیم و دعا میکنیم و بعد که این کار را انجام دادیم ما فیض میده و ما اونیست تلاش میکنیم همه این راه هایی که برای ما هست ازش استفاده کنیم تا از دل خود مراقبت کنیم دل ما سرچشمه امور حیاتی است و اگر اون سرچشمه پاک باشه افکار و اندیشه های پاک ازش سادر میشه اونجایی که در درون ما هست، رفتار ما، گفتار ما رو متأثر میزازن. و اگر از اون سرچشمه کسیف باشه، آب کسیفی از اون سرازیر خواهد شد. به دین دلیلی که میگه دل خیش را با مراقبت تمام پاس بدار، زیرا سرچشمه امور حیاتی است. و ما مسیحین باید بسیار مراقب دل خود باشیم. از هر شرارت و از هر تأثیر گناه آلودی اون رو محافظت کنیم. چه تأثیرات گناه آنودی هست که میبینی اینترنت رو فرا گرفت دور تا دور ما رو فرا گرفته بعد نگاه کنین شرارت و گناه هست و آنودگی چه فضای مجازی چه اگر در خیابانهای غر حرکت کنین چه تلیویزیون رو روشن کنین شرارت، گناه، پرنگرافتی هست هر صوب به ما حمله میکنین و ما باید مراقب دل خود باشیم که رول قدس محضون نشد تا اون شرارت رو دل ما تأثیر نذاره؟ آیا به این شکل ما مراقب هستیم که از کار رول قدس که در دل ما صورت گرفته مراقبت کنیم؟ باید بسیار مراقب باشیم کاری رو که رول قدس شروع کرده معبدی رو که او شروع به بناش کرده اون رو خراب نکنیم قدر اون رو بدونیم ارزشش رو بدونیم ازش مراقبت کنیم میذارید مثالی بزن فرض کنید شما توی خوند یک باخچه دارید و شما اون باخچه رو خیلی دوست دارید و چه کار میکنید؟ میرین علف های هرز رو در میارید در اون گل میکارید اون رو چنان تمیز نگاه میدارید که وقتی کسی رد میشه نگاه میکنه به اون باخچه میگه چه باخچه یه زیبایی وگر کسی به خونه شما بیاد به اون باخچه نگاه کنه به اون گل ها به اون باخچه به اون سنه ی زیبا نگاه کنه لحظت میبر نگاه داشتن اون باغچه کار ساده نیست. باغبان باید مراقب باشه، علفهای خرز رو در بیاره، خارها رو در بیاره، اون حل زونی رو که میاده نابود کنه، هشرات موزی رو سنباشی کنه و نابود کنه و به مزی که میبینه چیزی هست که داره اون باغ رو بهش آصیب میرسون، اون رو نابود کنه، پس باغبان مراقبه. مراقب هر چیزی هست که به باغبانش صدمه بزنن. اون هلزون هایی که بارد باخت میشن و میتونن به راحتی گیه ها رو بهش صدمه بزنن و نابود کنن. اما باغبان اون ها رو میبینه. مراقب هست. از اون باختش پاسپانی میکنه. و به من از اینکه رد اون ها روی زمین میبینه متوجه میشی که بله باردیگه هلزون پیدا شده. و باید اون رو نابود کنه. و یا فقط که روی یکی از درخت های گل یک برگی رو میبینه که خوشگیده نگاه میکنه. به چه علت این خوش شده؟ بس نگه داشتن اون باغ جای زیبا نیاز به کار و تلاش زیادی داره و باغمون باید مراقبت کنه. به همین شکل دوست عزیز ما باید از دل خود مراقبت کنیم. اون علف های حرز گناه رو بیرون بکشیم. نذاریم روشت کنن. آیا بخشی از زندگی شما هست به عنوان یک مسیحی دوست عزیز که درون گناه هست که درون این علفه های حرض گناه روشیدن روشت کردن؟ آیا رابطه که باید باشه بین درون شما و بیرون شما از بین افته شما دیگه مراقب دل خود نستید؟ نستید. افکار شما مراقبش نستید. مراقب کلام خودت نستید. هر حرف بدی از ذهنتون خارج میشه. آیا رفتار و عادت بدی هست که هنوز دگاه داشتید؟ آیا عادتی هست که نشون میده در دل شما یک ایرادی هست؟ این فرد به اون گناه نجنگیده. این فرق بانوان یک مسیحی مراقب اون گناه نبوده، زیرا حفاظش اون گناه کوچک نیست. خودش رو و دلش رو آزمایش نمی کنه، فراموش کرده. به علاوه کلام شما دوست عزیزه، کلامی که از دهان دون خارج می شه. نه فقط اون چی که می گیم و بر زبان می آریم، بلکه چیوهی که اونو بیان بیکنیم. آیا این توامه با محبت هست؟ باید بسیار مراقب حرفامون باشیم دوست عزیز؟ مشخصاً ما مسیحیان دروغ نمیگیم کلام زش از دهانمون خارج نمیشه و حتی وقتی که حرف درستی رو میزنیم اون رو با عصب و نیت و زبان نمیاریم زیرا ما مسیحی هستیم و باید مراقب کلام خود باشیم به آیه 24 نگاه کنید سلیمان چونه میگه کجگوی را از دهان خود بزدای بعد سخنی را از لبانخش دور کن برای اینکه نشون بدیم دل ما واقعا پاک شده، باید مراقب زبان خود، مراقب دهان خود باشین. دل باید پاک بشه، هر شرارتی رو باید از اون بزدائیم، هر کجگوی، هر دروغ، هر ریاکاری، هر فریب که ما بهش عادت داشتیم، اینا باید کنار گذارده بشه. اکنون که مسیحی شدیم و ایمان آوردیم، باید مثل مسیحی زندگی کنیم. کلام ما، اینکه چگونه سخن میگیم، چگونه حتی کلام حقیقت رو بر زبان میاریم. چرا؟ چگونه با دیگران صحبت میکنیم؟ آیا با خشونت صحبت میکنیم یا با احترام؟ فرض کنید روز بدیه هست و من ناراهت هستم و اون فرد اغصیدی نداره اما من به صورت عصبانی میشم و با خشونت باش صحبت میکنم اگر به این شکل افطار کنم من مراقب دلم نبودم از دلم پاسداری نکردم و یا وقتی که با دیگران صحبت میکنیم افرادو نباید حقیر به شماره باید بسیار مراقب باشیم، با احترام، با محبت، بدون ریاکاری با دیگران صحبت کنیم. و اگر کلامی که باعث نراحتی دیگران میشه، اینو بر زبان نیاریم. آیا واقعا هدف ما این است که کلاممون به دیگران آسیب برسون؟ کلام میگه مراقب دل، مراقب دهان خود باشید. و یا برعکس اگر کسی با ما صحبت کنه، آیا حاضریم کلامشو بشمی وقتی که ما رو توبیخ می کنید؟ و اگر ما فریاد بزنیم، آیا دوست داریم از فریاد زدن اون؟ نه، ما هم به همین شکل سر دیگران فریاد نزنیم با مهربانی، با ملائمت، به شیوهی که مسیر و خشنود میزازه تا کچگوی از دهان اون بیرون نیاد باید بیست و پنج نگاه کنید، چشمانت مستقیم به جلو بینگرد مجدگانت راست به جلو باشد مسیر پاهای خیش را هنوار گردن که همه ی راه هایت استوار خواهش به راست یا چپ ککمش پای خیش را از شرارت نگاه دار. ما باید بسیار مراقب مسیر زندگیون باشیم. شیوهی که زندگی می کنیم، شیوهی که رفتار می کنیم، شیوهی که با دیگران گفتگون می کنیم. و این موضوع بسیار مهم است. این ربط داره به دل ما، پس حفاظت از دل ما بسیار مهم است. مراقب اون باشیم. افکار خود رو مراقبش باشیم و مصمم باشیم که دل ما جایی باشه که روح قدس در ایش ساکنه و پاکه و راه دیگه ای نیست برای یک مسیحی که دلش رو در یک مسیح راست قرار بده و به چپ و راست منحرف نشد و تنها راهش اینی که کلام خداوند مراتب مراتب متعالیه کنیم شیوهی که زندگی می کنیم، شیوهی که صحبت می کنیم، کلامی که بر زبان می آریم. این کلام، یعنی کتاب مقدس، مسیر زندگی رو منشون می ده. و ما می گویم چگونه زندگی کنیم، چگونه بادگران بخورد کنیم و غیره. پس وقتی که ما کتاب مقدس میکنیم، باید دعا هم بکنیم. ما فرزندان و خداوند هستیم، ما مسیحیان مراقبیم، دعا میکنیم. و این عادت رو در خودمون ایجاد میکنیم که در هر شرایطی وابسته باشیم به خداوندمون. نباید مغرور باشیم و فکر کنیم من هر کاری از عرصم برمیاد. به این شکل نباید رفتار کنیم که گویی من توانایی دارم تا زندگی خود رو اداره کنم و دل خود رو ازش مراقبت کنم. خیلی خیلی هر روز من میام دعا میکنم و میام نظر مسیحی و میگم خداوندا کمکم کن تا دل خود رو پاس بدارم و همچنین وقتی که کلام رو میخونیم، اون کلام روی دل، اندیشه ای من تأثیر میذاره. من وارد اتموسفر کلام و خداوند میشم. و این کلام روی دل من، روی اندیشه ای من تأثیر میذاره. اون رو مقدس میزازه. و در میابم که دل من ممکنه به شهوت، به خودخواهی سپرده بشه و باید بسیار مراقب باشم. و اون رو در اطموسپر کلام به خدابند ازش حفاظت کنم. بس هر روزه من میام پای کتاب مقدس، اون رو متعالم می کنم، دعا می کنم. بس با یک برنامه روزانه باشه که هر روزه یک فصیه از کلام رو بخونم و دعا کنم. و این موضوع نیست که شما به شکل آدتی انجام بدید. شما کلام رو میخونید، دعا میکنید، میگید خداوندا کمک کن تا این رو دل کنم و بر اساسش زندگی کنم. و بعد در طول روز بیاد میارم که در مسیح چه محبتی به من رسیده. مسیح به خاطر من به این جان اومد تا به خاطر من زندگی کنه. و بمیره تا من مسیحی رو نجات بده و به بخشایی و به ملکوت آسمان میبره و بیاد بگرم مسیح چه رنجی رو کشید تا من رو از تسلط گناه آزاد سازه تا این دل شریع رو من رو پاک سازه و من دلی تازه بده به این شکل، با تعمل برکار مسیح، با مطالع کلام خداوند، اون رو ازش مراقبت میکنن، بس طریق دعا. من فقط کلام رو سری نمی کنم، بلکه اون رو مطالع میکنم و اجازه میدم زندگی من رو هدایت کنه. اندیشه من رو کنترول کنه، روی زندگی من، روی افکار من تحصیل بذاره. آی 23 میگه دل خیشا با مراقبت تمام پاس بدار. در نظر بگیرید، یک زندانه که کسی در اون قرار داره و یکی نگهبان از اون مراقبت می کنه. مراقبت تمام. و دل شما به این شکلی که شما باید ازش مراقبت کنید. شمایی هستید که باید از دل خودت مراقبت کنید. به ویژه از تأثیرات منفی، از گناه، از هرانچی که دوی شما تحصیل منفی میذار. اصلا چکیش شما را از مسیحی و پارسایی دور میساز. از دل خیش مراقبت کن. مراقبت تمام. به چه علت؟ زیرا دل شما سرچشمه ی حیات. و دوست عزیز به عنوان یک مسیحی من و شما باید به دقیقت از دل خود مراقبت کنیم فرض کنید که یکی نگهبایی رو در بالا یک قلعه قرار دادن تا از اون دروازه مراقبت کنن و یا او رو بزاشتن در یک دادگاه تا از یک کسی که شهاد یه قطبود مراقبت کنن این فرد به شکل موقعتی در زندانه در جای امنی هست این شاهدی قطع بوده و نگهبان و از این تنها شاهد قطع مراقبت کنه. ابتدا همه چیز به خونه پیش میره. نگهبان نشسته دم در و اون شاهد توی اتاق هست در گفله. نگهبان مراقبه ابتدا، حواستش هست، بیداره، از بنجره نگاه میکنه. ما باید کسی بیاد و به خواهد یه آسیبی به این شاهد برسونه. و این نگهبان کاملا هواسش هست اما شاید بعد از مدتی این نگهبان یه ذره کسل میشه با خودش میگه کسی نیومد اینجا من چند روز نشستم تو این اتاق از این مراقبت بکنم کسی با این فرد کاری ندار و بعد با خودش میگه من برم گک هوای بخورم یه سیگاری بکشم اما وقتی که باز میگرده انتظار داره همه چیز خوبه بله اون شاهد در اون جا هست کسی نیومده هیچ اتفاق بدهی نیفتاده هیچ فرد مشکوکی اطراف نیست پس این نگهبان احساس راحترین میکنه و میگه خب خبری نیست تلفونش رو برمیداره شروع میکنه به این و اون زنگ زدن و استراحت میکنه و تلویجیو رو روشن میکنه و با خودش میگه اگر اون فرد جای امنیه جای خطره نیست و روز بعد میره رستوران و سر راه توی فروشگاه میسته خلید کنه اما وقتی که میاد چه شده؟ در رو شیکستن اتاق خالیه و اون فرد ناپدید شده میبینید اون نگهبان دیدگانش رو برداشت از اون برنامه که مسئولیتش رو داشت و با خودش گفت مهم نیست و دوست عزیز من و شما ممکنه به همین خطابی افتیم من و شما به عنوان یکی مسئولی بایستی هر لحظه هر روز مراقب دل خود باشیم به دقیقت از اون مراقبت کنیم. مراقب رفتار خود باشید. و بیاد داشت باشید که شما یک مسیح هستید. مبادر به ریاکاری و تظاهر بیافتید. رفتار شما چه هست؟ گفتار شما چه هست؟ آیا متاوق هست با دلی شما که تازه شده؟ یاداری خداوند ما ایسای مسیح چه گفت؟ گفتران چه که فرد رو نوپاک میزازه. از دلش سرچش میمگیره. غلط. زنا، دوزدی، شهادت دروح، کف، همه این ها از درون برمیگه این ها از که فد و ناپاک میزن و من و شما با عایستی مراقب این باشیم که جلوی اون رو بگیریم و من و شما به عنوان یکی مسیحی میخواییم وقتی که با دیگران صحبت میکنیم، دیگران ببینن که با فیض خداوند ما متفاوتیم، ما دیگه دروغ نمیگیم، سرکری را کلاه نمیذاریم، حقیقت را میگیم، ما مسئیه هستیم، ما مثل ایک مسئیه رفتار میکنیم، حرف بد از ذهن ما خارج نمیشه، با خشونت صحبت نمیکنم، و اگر شما من رو در هر شرایطی ببینید به عنوان یک مسیحی، میبینید که این من هستم. بله، من فرشته نیستم، کامل نیستم، اما به عنوان یک مسیحی به این شکل زندگی می کنم. تمام تلاشم اینه که از دلم مراقبت کنم تا خداوند رو جلال بدم. تمام تلاشم اینه که دلم، اندیشم، افکارم ازش مراقبت بشه. آرزوهای من، خاطرات من، اندیشه های من، آمال من، تصفیرات من، خواستهای دلم، چی چیزهای دوست دارم، چی چیزهای میخوام، همه اینا باید ازش مراقبت کنم تا اینا همه برای جلال خداوند مایسای مسیح باشه تا اراده من به ویژه چیزهایی که انتخاب میکنم، چیزهایی که بر میگذینم برای جلال خداوند باشه هایی در برابر وسوسی بله میگم یا نه؟ هایی زعیف هستم یا قوی هستم؟ همه اینا بستگی داره بر این که من از دلم مراقبت کنم و این وظیفه همه امام مسیحیان واقعی هست و از دل خیش پاستایه کنیم و نیویسنده ای مضمون میگه این خدا بندر من دلی تازه بیافرین و دوست عزیز شما اگر مسیحی نباشی بزرگترین نیاز دین از که خداوند در دل شما دلی تازه بیافرینه و اگر ایمان آوردید دعای شما این باشه که خداوندها یاری من ده تا دل خیج رو مراقبت کنم ازش دائم ازش پاسبانی کنم اون دل تازهی که تو از روی فیض به من عطا کردی تا اونو برای جلال نام تو ازش مراقبت کنم